🌿 Sint-Jakobskruid – het ongewenste geschenk?

In veel kringen van mensen die met paarden leven, heeft Sint-Jakobskruid een kwalijke reputatie. Het wordt vaak omschreven als een “sluipmoordenaar” – een plant die, wanneer ze gegeten wordt, het lichaam vanbinnen aantast, traag maar zeker. Het is een plant die je niet zomaar in je weide wenst, en de aanblik ervan roept vaak meteen een reflex op: uittrekken, weghalen, vernietigen.

En tegelijk… groeit het daar. Jaar na jaar. Vaak op plekken waar de grond verstoord is. Waar evenwicht zoek is. Waar weinig anders wil wortelen.

Wat komt deze plant ons dan vertellen?

Het medicijn van het ongewenste

In oude kruidenleer werd Sint-Jakobskruid niet alleen gezien als gevaarlijk, maar ook als geneeskrachtig. Ze is verbonden met transformatie, met het zenuwstelsel, met bescherming tegen invloeden van buitenaf. Een grensplant. Eentje die opkomt waar dingen uit balans zijn – innerlijk of uiterlijk. En misschien is dat ook waar ze ons raakt: niet omdat ze iets ‘fout’ doet, maar omdat ze iets zichtbaar maakt wat al scheef zat.

Wat gebeurt er in jou als een plant – ongevraagd – je veld betreedt? Hoe reageer je als iets verschijnt wat je liever niet ziet? Is het dan vijand? Of uitnodiging tot gesprek?

Spiegel van hoe we omgaan met het andere

Het is opvallend hoe onze reacties op Sint-Jakobskruid lijken op hoe we in de maatschappij omgaan met wie of wat we als 'ongewenst' beschouwen. Migranten, onbekende culturen, mensen die 'anders' zijn: ze komen, nemen ruimte in, zijn niet altijd controleerbaar, en soms begrijpen we hun taal of functie niet meteen.

Wat als we – net als met deze plant – ook dáár even zouden pauzeren? Niet meteen grijpen naar controle of uitsluiting, maar voelen: wat wordt hier eigenlijk zichtbaar? Wat komt aan het licht dat misschien geheeld wil worden?

Een nieuwe houding

Dit is geen pleidooi om de veiligheid van je paarden te negeren. Wel een uitnodiging om, naast het praktische handelen, ook even stil te staan bij de symboliek. Wat komt deze plant in jouw leven doen? Wat roept ze op? Wat mag je in jezelf herbekijken?

Misschien is ze geen sluipmoordenaar, maar een stille boodschapper.Een spiegel die vraagt om zachtheid, aandacht en innerlijke verschuiving.Een herinnering aan het feit dat elk levend wezen een plek zoekt om te wortelen – net als wij.

Wil je deze plant ook anders leren benaderen? Kijk dan deze zomer eens anders naar wat er bloeit op je weide.Wie weet welk gesprek er daar wil ontstaan.