All posts

Er wordt wel eens verteld dat een adelaar, wanneer hij rond zijn veertigste levensjaar komt, voor een keuze staat.Zijn snavel is krom geworden, zijn klauwen bot, zijn verenkleed zwaar.Hij kan niet langer jagen zoals tevoren.Het leven dat eens gedragen werd door kracht en hoogte, wordt nu een strijd. In het verhaal kiest de adelaar dan één van twee wegen: ofwel laat hij zichzelf langzaam verhongeren,ofwel trekt hij zich terug in eenzaamheid om een pijnlijke, maar heilige trans

De terugkeer van de Europese bizon in België — in 500 hectare procesnatuur in Bosland — is geen louter ecologisch project. Het is een spirituele uitnodiging. In de sjamanistische traditie zijn grote dieren vaak dragers van diepe wijsheid, bruggen tussen mens, aarde en de oeroude ritmes van het leven. De bizon, met zijn massieve kracht en zachte traagheid, manifesteert precies die balans: kracht én nederigheid, oeroude stabiliteit én dienstbaarheid aan het landschap. De bizon

Geld. Een kracht die ons kan dragen, en een ketting die ons kan binden. Aan de ene kant opent geld deuren. Het geeft vrijheid, rust, ademruimte. Het laat ons keuzes maken zonder constant te vrezen voor morgen: een maaltijd op tafel, een dak boven het hoofd, een reis die de ziel voedt. Met voldoende geld kunnen we leven volgens onze waarden, onze passies volgen, onze tijd besteden aan wat werkelijk betekenisvol is. Het is een instrument van autonomie, een gereedschap dat ons o

Luister, kinderen van de aarde, want vannacht, boven het vuur en onder de sterren, klinkt het roepen van het Ganzenvolk. Ze trekken weer hoog in de hemel, in heilige formatie,hun vleugels dragen verhalen ouder dan steen. De ganzen weten wanneer het tijd is. Geen klok vertelt het hun, geen stem gebiedt het. De aarde zelf fluistert het, via de adem van de wind,via het afnemende licht op de rivier. Wanneer de dagen korter worden en het noorden kouder ademt, — herinneren zij zich

Eerbetoon aan de Heilige Vrouw die het Heilige Leven bracht Lang geleden, toen de mensen honger leden en het land droog was,kwam zij — de Witte Buffelvrouw , Pte Ska Win.Zij verscheen in het wit, helder als het licht van de ochtend,en bracht het volk een heilig geschenk: de Chanunpa , de Heilige Pijp. Met dit geschenk schonk zij niet alleen een ritueel,maar een herinnering aan de relatie tussen alles wat leeft. De pijp werd het symbool van verbinding — tussen man en vrouw,tus

(Een reflectie vanuit de Kantelhoeve Ceremonies) Er is een tijd in het jaar waarin de wereld vertraagt. De dagen worden korter, het licht trekt zich terug,en ook in onszelf lijkt er iets te verschuiven.We bevinden ons in een sluier , een dunne laag tussen het zichtbare en het ongeziene. Het is alsof de aarde haar adem inhoudt —alsof alles tegelijk beweegt, maar niets nog vast vorm heeft. In deze sluier kunnen we ons verloren voelen.Alsof we niet meer goed weten wie we zijn, w

Lang geleden, toen de wereld nog jong was,zat de Grote Geest — Wakan Tanka  — in stilte en adem.Niet als één wezen, niet als één god,maar als een oneindige cirkel van krachten:de wind, het water, het vuur, de aarde, de sterren, de dromen, de mensen.Alles was deel van Wakan Tanka — het Grote Mysterie dat alles doordringt. Op een dag kwam de Dondervogel , Wakíŋyaŋ , brenger van verandering,en zijn vleugels sloegen over de hemel.Met elke slag klonk de eerste drum —de echo van sc

Lang geleden, toen de wereld nog jong was,gaven de Grote Geest en de Aarde samen geboorte aan de Taal. Ze zeiden: “Laat woorden niet enkel dienen om te spreken,maar om te scheppen.” En zo gebeurde het.Elke keer dat een mens sprak,bewoog er iets in de wereld. De adem die uit zijn mond kwam,droeg licht of schaduw,zegen of verwarring. De ouden zeiden: “Een woord is als een steen die in het water valt. De kringen reiken verder dan het oog kan zien.” Daarom spraken zij langzaam,lu

In het begin,toen de aarde nog jong was en de mensen nog luisterden met hun hele lichaam,was er geen grens tussen wat zichtbaar was en wat niet. De rivieren spraken, de stenen zongen zacht,en de mensen konden dromen met open ogen. Maar op een dag werd het stil. De mensen begonnen meer te kijken dan te luisteren.Ze vertrouwden hun ogen boven hun hart,hun verstand boven hun adem.En langzaam dreef een dunne nevel tussen de werelden. De Grote Geest riep de dieren bijeen. De adela

Lang geleden,toen de aarde nog jong was en de mensen net begonnen te dromen,kwamen er twee geesten naar beneden uit de hemel. De ene was licht — helder, warm, en vol glans.Hij bracht vreugde, richting, en zichtbaarheid. De andere was donker — stil, diep, en zwaar als de nacht.Hij bracht rust, wijsheid, en de kracht om te voelen wat verborgen lag. De Grote Geest zei tegen de mensen: “Deze twee zullen in jullie wonen,het licht en de schaduw,het zien en het niet-zien,de liefde e

Lang geleden, toen de mensen nog spraken met de dieren en de stenen,kwam er een dag waarop de Grote Geest de wind twee kanten op liet waaien. De eerste wind blies zacht uit het oosten — warm, geurig, vol beloften van groei en licht.Hij fluisterde: “Kom met mij mee, mens, en je zult zien hoe alles bloeit.Ik geef je dromen, verlangens en richting.” De tweede wind kwam uit het westen — koel, langzaam, en diep.Hij sprak niet veel, maar zijn adem droeg wijsheid.Hij zei: “Blijf hie

Lang voordat de mensen kwamen, lang voordat de dieren ademden, en zelfs voordat het water vloeide, waren er de Stenen. Zij waren getuigen...

Luister, kind van aarde. Ik ben de Taxus — oud, trager dan de seizoenen, stiller dan de wind. Mijn wortels kennen de taal van steen, mijn...

(een teaching over grenzen, voeding en wederkerigheid) Lang geleden, toen de mensen nog leerden luisteren naar bomen, groeide er in het...

De ouderen vertellen dat de egel een stille leraar is. Hij is niet groot, niet snel, niet luidruchtig. En toch overleeft hij al sinds de...

In de tijd dat de aarde nog jong was, kwamen de mensen bij het vuur samen om te leren. De ouderen vertelden dat ieder wezen een gave...

Geliefde aarde, geliefde mensen, geliefde voorouders, we komen samen in gedachten, omdat de wereld zwaar voelt. Het lijkt het tijdperk...

De eerste mensen zeggen: “Wie naar de Specht luistert, hoort het hart van Moeder Aarde kloppen.” Want de Specht is de drummer van het...

Lang geleden, toen de mensen nog dicht bij de aarde leefden, zagen zij voor het eerst de paarden. Groot, krachtig en snel bewogen ze over...

Ik herinner me het dorp waar ik opgroeide. Niet alleen de geur van houtvuur en vers brood, maar ook de stemmen die altijd om mij heen...