🔥 Het Verhaal van de Twee Vlammen

Lang geleden,toen de aarde nog jong was en de mensen net begonnen te dromen,kwamen er twee geesten naar beneden uit de hemel.

De ene was licht — helder, warm, en vol glans.Hij bracht vreugde, richting, en zichtbaarheid. De andere was donker — stil, diep, en zwaar als de nacht.Hij bracht rust, wijsheid, en de kracht om te voelen wat verborgen lag.

De Grote Geest zei tegen de mensen:

“Deze twee zullen in jullie wonen,het licht en de schaduw,het zien en het niet-zien,de liefde en de angst.Jullie taak is niet om één te kiezen,maar om te leren hoe ze samen dansen.”

Maar de mens, pasgeboren en onervaren,keek naar de vlam van het licht en zei:

“Dit is goed.”En toen hij de schaduw zag, zei hij:“Dat is slecht.”

Zo begon de scheiding.Zo werd de wereld in tweeën gebroken.En de mens begon te oordelen — over zichzelf, over elkaar, over het leven.Hij vergat dat beide vlammen uit dezelfde bron kwamen.

De eeuwen gingen voorbij. De mensen vochten over wie gelijk had,over wat zuiver was en wat vuil,over wat hemel was en wat aarde.Tot zelfs hun dromen gespleten raakten.

Toen, op een nacht zonder maan,kwam een kind naar de vuurcirkel.Het keek naar de twee vlammen en zei:

“Maar Grootvader, als ik de lichte vlam zie zonder de donkere,dan zie ik niet hoe helder ze werkelijk brandt.En als ik alleen de donkere zie,dan weet ik niet dat er licht bestaat.Zijn ze dan niet elkaars adem?”

De oude man glimlachte.

“Ja, kind,” zei hij.“Zo is het leven zelf — een dans van twee vlammen. De nacht leert de dag hoe te rusten,en de dag leert de nacht hoe te dromen.Goed en kwaad zijn geen vijanden,het zijn leraren die elkaar nodig hebben.”

Vanaf die dag leerden de mensen opnieuw te kijken.Ze zagen dat wat ze “fout” noemden, vaak een poort was naar inzicht.Dat wat ze “donker” noemden, hen hielp groeien in kracht.En dat wat ze “goed” noemden, soms verleidde tot trots of blindheid.

Zo werd het oordeel langzaam tot begrip,en begrip tot wijsheid.

Tot vandaag nog fluisteren de ouden bij het vuur:

“Wanneer je iemand veroordeelt,vergeet je dat je slechts één vlam ziet.Wanneer je jezelf veroordeelt,doof je je eigen vuur.Maar wanneer je beide omarmt,wordt het donker niet langer een vijand,maar een bron van licht.”

🌗 Teaching van de Twee Vlammen

• Wat we “goed” en “slecht” noemen, zijn twee uitdrukkingen van dezelfde kracht.

• Oordeel sluit het hart; waarnemen opent het.

• Dualiteit is een fase van groei, geen eindpunt.

• Wie zijn schaduw kent, leeft in echt licht.

• De mens die in balans leeft, weet dat vrede niet komt uit gelijk krijgen,maar uit het toelaten dat alles er mag zijn.