Teaching van het Paardenvolk

Lang geleden, toen de mensen nog dicht bij de aarde leefden, zagen zij voor het eerst de paarden. Groot, krachtig en snel bewogen ze over de vlaktes. Hun hoeven sloegen als donder, hun adem was als de wind. De mensen keken en voelden ontzag… maar ook angst. “Zulke wezens kunnen ons verpletteren,” zeiden ze. En velen hielden afstand.

Maar in de verhalen van de ouderen werd gezegd: elk wezen dat je pad kruist, draagt een geschenk. En dat geschenk openbaart zich pas wanneer je de moed hebt om te luisteren. Dus besloot een jonge vrouw, klein van gestalte maar groot van hart, om zich te verstoppen bij de rivier waar de paarden dronken. Ze wilde niets vangen, niets bezitten – alleen kijken, alleen voelen.

Dagenlang zat ze stil. Ze hoorde hoe het water ruiste, ze zag hoe de manen glansden in de zon. Soms kwamen de paarden dichterbij, soms bleven ze ver weg. Tot op een dag het oudste paard, met ogen donker als de nacht, haar recht aankeek. Ze verstijfde van schrik. Maar het paard draaide zijn hoofd een beetje, alsof het zei: “Ik zie je. Jij hoeft niet dichterbij te komen dan je kan dragen. Ik zal naar jou toe komen.”

Stap voor stap naderde het paard, tot zijn adem haar wang raakte. En daar, in die adem, voelde ze geen dreiging, maar een diepe rust. De mensen vertellen dat vanaf die dag de band tussen mens en paard werd geboren – niet door kracht, niet door bezitten, maar door wachten, luisteren en respecteren.

De les van dit verhaal

De paarden zeggen: jouw angst is niet verkeerd. Het is een herinnering van iets dat je ooit niet kon dragen. Maar zoals de jonge vrouw bij de rivier, hoef je niets te forceren. Het paard zal jou ontmoeten op de plek waar jij bent.

Ceremonie is ook zo. Soms kom je dichtbij, soms blijf je op afstand. Beide posities zijn deel van de cirkel. Wat belangrijk is, is dat je aanwezig bent, dat je luistert, dat je voelt. Want verbondenheid ontstaat niet door moed afdwingen, maar door ruimte maken voor waar jij nu bent.

Zo herinnert het Paardenvolk ons eraan: kracht is niet de afwezigheid van angst, maar het vermogen om te blijven ademen en aanwezig te zijn, precies daar waar jij nu staat.