Voorbij goed en fout – de ceremonie met Paarden Medicijn

In onze ceremonies met Paarden Medicijn stappen we even uit de wereld van goed en fout. We laten het idee los dat iets 'moet', dat er een oordeel te vellen valt, of dat we ergens iets van moeten vinden. Het veld dat we samen met de paarden openen, vraagt niet om juiste antwoorden of om het benoemen van fouten. Het nodigt uit tot zijn. Tot voelen. Tot kijken.

Dat wil niet zeggen dat oordelen niet opkomen. Integendeel. We merken vaak dat er delen van ons zijn die meteen reageren: dit is oké, dat niet. Dit mag er zijn, dat liever niet. Ook dát mag er zijn. Wat we oefenen, is om er mild naar te kijken. Niet omdat we 'boven' de oordelen staan, maar omdat we onszelf toestaan om waar te nemen, zonder vast te grijpen.

Soms merken deelnemers: “Ik veroordeel weer.” Of: “Ik betrap mezelf erop dat ik dit gedrag als verkeerd zie.” Ook dat is deel van de reis. Want bewustzijn ontstaat niet door het wegduwen van onze reacties, maar door ze vriendelijk te ontmoeten.

De paarden oordelen niet. Ze spiegelen. Ze reageren op wat er werkelijk is, zonder verhaal, zonder filter. En zo worden wij uitgenodigd om in diezelfde kwaliteit van aanwezigheid te stappen: zonder oordeel, maar met volle aandacht.

Misschien is dat wel de kern van deze manier van werken. Niet streven naar 'beter' worden, maar aanwezig zijn bij wat zich aandient. Ook wanneer het schuurt. Ook wanneer je merkt dat je alweer iets vindt.

En telkens opnieuw mogen we kiezen: kan ik dit zien met zachte ogen?